#97 Het werd zomer
Weekendje in Goes doorgebracht, in Zeeuws-Vlaanderen. Het was een verwencadeautje van mijn ouders. Marie en ik zijn er naar de DaVinci Bioscoop gegaan. Voelt als een soort parochiezaal, maar heeft één van de mooiste interieurs die ik ooit in een cinemazaal zag. (zie foto) Welke film we er zagen, vertel ik hieronder. We hebben in Goes ook Paul van Loon gezien, de schrijver van Dolfje Weerwolfje en dus de favoriete schrijver aller tijden van onze zoon Bo (8 jaar). Hij was op bezoek in boekhandel De Koperen Tuin.*
Ook voor onze auto was het een verwenweekend. Marie is er voor het eerst in een jaar mee naar de carwash gegaan. Het was zò erg dat de man van de carwash kwaad was dat de auto zo vuil was. Indrukwekkende stilte.
Welkom bij drie dingen - de Zuid-Korea-edition - met:
⭕️ een boek van een Zuid-Koreaanse schrijfster
⭕️ een film van een Zuid-Koreaanse regisseur
⭕️ een podcast die ook in Zuid-Korea beluisterd kan worden
⭕️ bewijsstuk A in verband met boekhandel Het Paard van Troje
⭕️ en ik ga weer eens staan roepen dat je je moet abonneren op de Red Hand Files van Nick Cave. Omdat hij zo geweldig is en blablabla. Zap vlug naar een andere nieuwsbrief.
ding 1: boekentip
Han Kang: The White Book
The White Book is een roman uit 2016 van Nobelprijswinnaar literatuur Han Kang. De schrijfster vertelt over rouw aan de hand van zintuiglijke ervaringen, beschrijvingen en indrukken.
De ik-figuur vertelt over haar babyzusje dat meteen na de geboorte stierf. Ze denkt aan de baby en aan haar moeder die zei: "Don't die. For God's sake don't die." En dan volgt een verstillende, bijzondere manier om met de dood om te gaan, aan de hand van alles wat wit is: zout, sneeuw, een vogel, een suikerklontje, rijst, mist en de stof die haar moeder om de baby wikkelde, en die ook haar doodskleedje werd. En papier, wit papier waarop woorden ontstaan.
The White Book is geen verhaal met een begin en een einde; het boek is een voorzichtig aftasten van woorden en dingen. Tekst is schaars hier, taal poëtisch. Han Kang schrijft met een uitzonderlijke sensitiviteit. Een bijzondere tekst om zachtjes in rond te dwalen.
ding 2: podcast
drie boeken #284: Birsen Taspinar
Birsen Taspinar is psychologe en heeft een boek geschreven over hoe ze omgaat en therapie geeft aan mensen die een racisme-ervaring achter de rug hebben: De pijn diep van binnen. Ze woont in Lier en is de zus van nieuwsanker Fatma Taspinar. Ze kiest voor deze podcast een boek dat ze in het Turks las, in de hotelkamer waar de Nobelprijswinnaar het geschreven heeft. Ze vertelt hoe ze in heel Turkije op zoek ging naar haar familie, soms zonder vooraf aan te kondigen dat ze kwam. En ze vertelt over haar eigen ervaring met racisme, iets dat ze meemaakte toen ze 17 was op een plek waar je het niet verwacht en écht niet wil: de bibliotheek van Lier.
103 boeken - update
Ik werk volop aan het boek van de podcast: 103 boeken die je gelezen moet hebben. In het boek verzamel ik 103 bijzondere boeken, ontmoetingen en verhalen uit vijf jaar podcast. Een cadeautje, ook voor mezelf.
Wat er zeker in zal staan:
🔴 de minister die zegt dat ze als kind een echt leesmonster was
🔴 de geheime boekendroom van Fleur Pierets
🔴 het boek dat Tom Lenaerts zeker dertig keer cadeau heeft gedaan
🔴 de striptekenaar die ik op een zolderkamertje in Parijs interviewde, tussen sofa en wasrek
🔴 de dag dat ik stipt op tijd aanbelde bij de grote baas van de NMBS
🔴 het boek waarbij Elisabeth Lucie Baeten vertelt dat ze ‘Elon Musk-vibes’ krijgt
Bedoeling is dat het boek begin mei verschijnt. De cover kan ik nog niet laten zien, die is nog niet klaar. Want er is een probleem mee. Zie de vorige nieuwsbrief.
ding 3: film
Mickey 17
In de DaVinci Bioscoop in Goes hebben wij Mickey 17 gezien, de nieuwe film van de Zuid-Koreaanse regisseur Bong Joon Ho, die eerder al het geweldige Parasite maakte. Mickey 17 is tamelijk geniale science fiction.
Robert Pattinson speelt de hoofdrol: hij is met een groep kolonisten onderweg naar een nieuwe planeet en heeft zich per ongeluk aangemeld als proefpersoon die ze voortdurend laten sterven om experimenten op te doen. Hij wordt de volgende dag dan gewoon opnieuw geprint. Het klinkt allemaal verschrikkelijk onnozel, maar in deze film is het grappig en slim, en het doet je nadenken over onze samenleving. En Mark Ruffalo heeft als baas van de kolonie enkele creepy Donald Trump-trekjes die wellicht geen toeval zijn. Leuk, origineel, goed gedaan. Rare aanrader. Niet voor iedereen.
gepikt (uit een andere nieuwsbrief)
een brief die je leven beter maakt
(Disclaimer: ik ga weer eens zeggen dat je je moet abonneren op de Red Hand Files van Nick Cave. Net zoals in de 80 vorige edities van deze nieuwsbrief. zucht. vermoeiend.)
In de Red Hand Files beantwoordt Nick Cave vragen van fans. Deze week ging het over Flea, de bassist van Red Hot Chili Peppers. Nick Cave heeft ooit uit baldadigheid iets negatiefs gezegd over de Peppers en hun muziek. Hij vertelt in de nieuwsbrief hoe Flea daar toen op reageerde:
On Facebook, Flea expressed how hurt he felt by my remark, but went on to say, in great detail, that he loved my music regardless. He wrote a profoundly generous and open-hearted love letter to Nick Cave. I remember being genuinely moved by his words and thinking what a classy guy Flea was, and feeling on some subterranean level that I was unable to fully grasp at that point in my life, that Flea was a human being of an entirely different calibre, indeed, of a higher order.
Vervolgens vertelt hij hoe hij nu een nummer ingezongen heeft voor een trompetalbum (trompetalbum???) van Flea. En vertelt hij een verhaal over Flea en een beer in Yosemite Park. Soit. Waar het voor mij over gaat: dat Flea op een negatieve commentaar reageert op een manier die mij zò jaloers maakt. Omdat ik dat niet kan, nòg niet kan, misschien nooit ga kunnen, omdat er een soort negativiteit en wrok in de weg zit.
En hoe prachtig Nick Cave dat allemaal weer opschrijft. Niet normaal. Je leven wordt beter als je deze brief van Nick Cave leest.
wat ik nu aan het lezen ben
⭕️ Leonieke Baerwaldt: Dagen als vreemde symptomen
⭕️ Chris Ware: Jimmy Corrigan: The Smartest Kid On Earth
Reacties
Beste Wim
⭕️ Hartelijk dank voor je podcast, heerlijk dat ik die op het spoor kwam.... Ik ben bijna door de hele reeks heen, hopelijk ga je er nog lang mee door al kan ik vele heel makkelijk eens een tweede keer beluisteren. (…) Ik ben zowaar terug beginnen lezen, een hervonden oude liefde die ik lang kwijt ben geweest! (Maya via mail)
⭕️ Wij wonen in de Verenigde Staten, normaal is de ochtend altijd mijn ‘belmomentje’ met familie en vrienden in België, behalve op dinsdag :-). Dan is de drie boeken podcast ochtend (en sinds kort ook de stoute schoenen podcast!) Ook een top ochtend voor onze hond Chilie, nu ik dan extra lang ga wandelen. Dank je wel!! (Miek via Substack
pakket kaartjes van ‘drie boeken’
Steun de podcast drie boeken en koop een pakketje van zes kaartjes met telkens een boekenquote uit de podcast: van Freek Braeckman, Leen Demaré, Raf Walschaerts, Admiral Freebee, Herr Seele en mijn dochter Roos Oosterlinck toen ze 9 was. De achterkant van elk kaartje is niet bedrukt. Een pakje van 6 kaartjes kost 12 euro (plus verzendingskosten).
Nog één ding
Luister nog eens naar Het werd zomer, het mooiste nummer van Rob de Nijs. Zoals ik maandag drie keer heb gedaan. Rob de Nijs overleed zondag. Hij is 82 geworden.
Ik was zestien, en jij was achtentwintig En van de liefde wist ik nog niet veel Maar ik begreep wat jij me wilde zeggen Ik was geen kind meer En het werd zomer Je was zo vrij, ik vond het eerst een beetje raar Je droeg niet anders dan je lange blonde haar Ik was verlegen, en wist niet wat te doen Ik stond daar maar te kijken Oh wat voelde ik me groen Ik begrijp het, hoorde ik je zeggen Je bent zo jong nog, en weet niet wat je moet Wees maar niet bang, de nacht zal het je leren Kom dichterbij me We liepen samen Verder langs het strand En als een jongen pakte ik je hand Maar als een man zag ik de zon weer opgaan En het werd zomer
Rob de Nijs: Het werd zomer
Songschrijvers: Joachim Heider, Christian Heilburg
Liken en commentaar geven hieronder: wordt enorm geapprecieerd door de 39-koppige redactie van ‘drie dingen’. En nog een verzoek: wil je deze nieuwsbrief doormailen naar twee vriendinnen/vrienden? Merci!
*PS: Er bestaat in Goes ook een boekhandel die Het Paard van Troje heet. Ik zweer het u. Net zoals in Gent dus, maar dan in Goes. Verwarrend. Zie bewijsstuk A.
Ok Wim, het werkt, ik abonneer mij op The Red Hand Files.
Maar ik kijk nog meer uit naar het boek van de podcast!
Ja maar Wim, Goes is niet in Zeeuws Vlaanderen eh! Dat is op Zuid Beveland!