#37 het meest hartverscheurende boek ooit
Ik mocht afgelopen weekend verhalen voorlezen op de eerste editie van Doenker, een duister verhalenfestival in Koksijde. Ik koos voor het verhaal Het verraderlijke hart van Edgar Allan Poe, vertaald door Ed Franck, en het schitterende prentenboek Het land van de grote woordfabriek. Een absolute aanrader, prachtig en ontroerend. (Maar niet zo hartverscheurend als het boek hieronder in de nieuwsbrief).
In deze nieuwsbrief:
🔴 waarom ik door twee vrouwen belaagd werd om min of meer literaire redenen
🔴 mijn snode Jeroen Brouwers-plan
🔴 waarom ik naar Firenze wil. Dringend.
Welkom bij drie dingen.
ding 1: probeersel
Jeroen Brouwers
Ik ga iets proberen. Volg even. Ik ben grote fan van de overleden schrijver Jeroen Brouwers, van wie ik zo goed als alles gelezen heb. Behalve zijn geroemde romanwerk en zijn ongelooflijke essays, heeft Brouwers ook brievenboeken uitgebracht: Kroniek van een karakter. Deel 1 bevat brieven van 1976-1981, deel 2 van 1982-1986. Het zijn twee forse banden vol brieven die de verbluffende stijl van Brouwers combineren met een opmerkelijke speelsheid en lichtvoetigheid. Deze brievenboeken zijn later heruitgegeven, vaak in verkorte versies.
Het is dus duidelijk dat Brouwers brieven schreef, véél brieven, aan een groot aantal mensen in de literaire wereld. Maar na deel 2 van Kroniek van een karakter zijn er geen nieuwe brievenboeken meer gepubliceerd. Mijn vraag, mijn wens, mijn verzuchting, mijn hoop, noem het: dat de brieven van na 1986 ook gebundeld en uitgegeven worden. Een snelle berekening leert ons dat er wellicht nog een zevental kanjers kunnen verschijnen.
Ok. Volgende stap. De weduwe van Jeroen Brouwers is ook een grote kenner van zijn werk. Gwennie Debergh is literatuurprofessor en bracht in het jaar 2000 het boek Brouwers in Brussel uit. Zij was (is?) verbonden aan het Hugo Clauscentrum en beheert misschien? (ik weet dit niet) de nalatenschap van haar overleden echtgenoot.
Mijn plan: ik wil Gwennie Debergh graag uitnodigen als gast in mijn podcast ‘drie boeken’. Ik ben razend benieuwd welke boeken ze kiest, én wil haar persoonlijk vragen of er plannen zijn met nagelaten werk van Jeroen Brouwers, waaronder dus de brieven.
Goed om weten: ik heb nog nergens een interview met haar zien opduiken, wat niet erg hoopgevend is. We zien wel. Het mailtje is vertrokken samen met deze nieuwsbrief. Duim voor mij.
Wordt vervolgd.
ding 2: podcast
drie boeken #215: Kluun
De schrijver van de meest hartverscheurend ontroerende roman die ik ooit las, is de Nederlandse bestsellerauteur Kluun. Zijn debuutroman Komt een vrouw bij de dokter is het best verkochte Nederlandse debuut aller tijden. Ik praatte met hem op zijn woonboot in het centrum van Amsterdam.
Ik ben door twee vrouwen in mijn omgeving belaagd toen ik zei dat ik Kluun ging interviewen voor de podcast. Ze wilden allebei absoluut mee naar Amsterdam. Ik ben keihard geweest en heb geweigerd. Ik zal hun namen hier niet noemen. Laat ze zichzelf maar bekendmaken op instagram of zo.
Ons podcastgesprek gaat over:
⭕️ Kluuns favoriete Italiaanse schrijver en zijn absolute nummer 1-boek
⭕️ boeken en marketing
⭕️ waarom hij Komt een vrouw bij de dokter vandaag niet meer zou kunnen of willen schrijven
⭕️ het grootste probleem bij mensen die willen leren schrijven
⭕️ zijn recentste boek Help, ik heb een puber!
gespot
Ik heb de film Yes Man op Netflix gezien, met Jim Carrey die beslist dat hij ‘ja’ gaat zeggen op àlles. Het boek is geschreven door Danny Wallace, één van de grappigste schrijvers van Engeland, en is vele malen slimmer, leuker en beter dan de film. In één scène spotte ik Danny Wallace zelf aan de bar in een café.
ding 3: boekentip
De geografische factor
Ik heb het boek De geografische factor enkele jaren geleden opgepikt in boekhandel Limerick in Gent, in stukjes tot mij genomen en nu uitgelezen. Het is non-fictie. De Britse auteur en journalist Tim Marshall kiest tien gebieden in de wereld en legt aan de hand van de landkaart uit hoe de landen zich in de wereldpolitiek gedragen, en waarom.
Waarom Rusland de hele tijd naar het westen kijkt. Waarom China de Oeigoeren onderdrukt. Waarom de Westelijke Jordaanoever van enorm strategisch belang is voor Israël. Wat de plannen van China zijn en de problemen van Afrika, wat er aan de hand is op de Noordpool.
Ik vind dit smullen. Een schat aan informatie die los van de actualiteit nauwelijks veroudert. Dit boek zorgt ervoor dat je nooit meer op dezelfde manier naar het nieuws kijkt. Een grote aanrader.
hoe is het nog met? (gasten van de podcast)
🟥 De Standaard bracht afgelopen weekend Erwin Mortier (aflevering 53) en Amir Bachrouri (aflevering 171) samen. Aanleiding is het boek Doe maar niet van Bachrouri. Mortier is de interviewer en schrijft:
“Eind september stuurde Bachrouri me per mail de ruwe tekst toe: ‘Ik schreef het in een ruk, in een roes.’ Ik las een talent dat trappelt van ongeduld om de wereld een boodschap te brengen en om de vleugels uit te slaan. We bleven contact houden, en nu zitten we in de lobby van een Antwerps hotel terwijl buiten regen en wind de straten geselen. Het is de eerste keer dat we elkaar zien.”
Het volledige interview staat achter deze betaalmuur.
🟥 Radiopresentator Tom De Cock (aflevering 33) komt volgend jaar met deel 3 van zijn jeugdverhalenreeks rond Lily. Lily: Staal verschijnt op 15 juni 2024.
🟥 Minister Petra De Sutter (aflevering 32) heeft een boek uit over wat er op ons afkomt en wat 20 inspirerende mensen daarover vertellen: Wie redt de toekomst? Met ondermeer Valerie Van Peel (aflevering 186), Dalilla Hermans (aflevering 120), Ann Dooms (aflevering 103), Koen Vanmechelen (aflevering 41) en Maaike Cafmeyer (nog niet afgesproken - komt nog).
wat ik nu aan het lezen ben
⭕️ Emily Brontë: Wuthering Heights
⭕️ Harald Scheerlinck: Dinomanie
⭕️ Jon Fosse: De andere naam
Nog één ding
boekhandel + cinema in Firenze
In Firenze is net een nieuwe boekhandel opengegaan waarin ze begot twee van mijn passies verenigen. Giunti Odeon is een boekhandel van uitgeverij Giunti gevestigd in een Odeon-bioscoop, in Palazzo dello Strozzino. De plek wordt dus tegelijk als boekhandel en als bioscoop gebruikt. Bovendien komen er ook tentoonstellingen. En er is een café/restaurant. Zucht, ik ben nog nooit in Firenze geweest, en mijn drang om te gaan is er bij deze niet kleiner op geworden. Danku Ben Van Alboom om het mij door te sturen.
Liken en commentaar geven hieronder: wordt zeer geapprecieerd. En nog een verzoek: wil je deze nieuwsbrief nu doormailen naar twee vriendinnen/vrienden? Merci!